Dzisiaj zaznałem ciekawej obserwacji doświadczonej na sobie samym. Lubię tego rodzaju aranżacje. Robię za szczura zabiegowego, jednocześnie będąc głównym medyko-chemikiem. Ale do rzeczy... otóż z moich subiektywnych odczuć wynika, że jedzenie smakuje o wiele lepiej, gdy spożywa się je na zupełnie pusty żołądek, będąc wielce głodnym. Niewiele wczoraj zjadłem - kilka kromek chleba. Dziś było podobnie... przynajmniej do momentu, w którym nie zacząłem pochłaniać rosołu. Był wybitny! Epicki! Opłacało się pomęczyć (o ile to nie zbyt wielkie słowo) te kilkadziesiąt godzin, by później zaznać rozkoszy. Choć teraz znów dopada mnie głód i nie wiem - zjeść coś teraz tylko po to, by zadowolić żołądek czy później by dopieścić także emocje? Hmm... niełatwy wybór. Właśnie - wybór. To drugi (a może nawet i trzeci) problem, który chciałbym dzisiaj poruszyć. Zazwyczaj staram się patrzeć na życie ze strony naukowej, próbuję wszystko racjonalnie wyjaśnić. Tak było również tym razem. Wdałem się w minisprzeczkę dotyczącą tego, że tak naprawdę mamy minimalny wpływ na wybory, których dokonujemy. Twierdziłem (i robię to nadal), że dokonują się za nas i są uzależnione od naszych wcześniejszych doświadczeń, a może też i genów. Sądzę, że nieprawdą jest to, iż rzeczywiście samodzielnie decydujemy o naszych losach. Włada nami splot mających swoje uzasadnienie przypadków połączony z zaszczepionym w nas modelingiem. Z resztą kto wie, wcale nie zdziwiłbym się, gdyby przyszłość też już kiedyś miała miejsce, tylko zawirusowani populizmem, pochłonięci podporządkowaniem się mu lub rozkładaniem go na czynniki pierwsze, tak bardzo zajmujemy nasze umysły, że nie potrafią sobie przypomnieć naszych dalszych losów.
373
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz